życie potrafi zaskoczyć…

pamiętacie znajomych z domkiem po babci?… otóż znów zaprosili Frytkę do siebie… jako, że drogę już dążyła poznać, to i owszem, z zaproszenia skorzystała… i choć to środek tygodnia (no dobra, czwartek to już druga połowa…) to co tam… zdecydowała się Frytka…. na piątek szefowa zapowiedziała swoją nieobecność więc ‚hulaj dusza – piekła nie ma…” czy jakoś tak… oczywiście, tak naprawdę,  o żadnych szaleństwach mowy być nie mogło, bo samochodem własnym  i osobiście Frytka pojechała…  jako, że spotkanie odbywało się po południu, to i przeciągnęło się do wieczora… w końcu mus było wracać… zapakowała się Frytka do auta i w drogę… jako, że znajomi na wsi mieszkają, to okoliczności powrotu mocno niesprzyjające…  znaczy zimno , ciemno i do domu daleko… pora późna, za oknem zima… ale ok. jedzie sobie Frytka spokojnie… muzyki słucha… i w pewnym momencie jakieś takie nieodparte wrażenie ją dopadło, że coś się zmieniło… tylko co?… oto jest pytanie… droga ciągle jest… kierownica na swoim miejscu… lusterko w gotowości ( w razie potrzeby szybkiej korekty makijażu…) …. hmm, co jest nie tak?… i w końcu Frytka zajarzyła… coś do niej mruga.. znaczy nie coś tylko punkcik jeden, znaczy się kontrolka… i nie dość, że mruga to jeszcze kolor zmieniła… do tej pory była zielona a teraz pomarańczowa się zrobiła… i taka nerwowa jakaś, miga i miga… się przyjrzała Frytka dokładnie… od czego to światełko jest? …. no oczywiście, najprostsza i najbardziej oczywista odpowiedź ciśnie się na usta… kur** mać, no tak, zapomniała Frytka przed wyjazdem zatankować i teraz się smok paliwa domaga…    pięknie… a tu szczery las, ciemno, że oko wykol… TIR-y tylko, niezrażone niczym, mkną w tej ciemności… a Frytka?… no cóż, zimne poty ją oblały i już zaczęła wizje ponure snuć… już widziała swoje zamarznięte ciało wleczone przez wilki w gęsty las… albo jak siedzi w swoim aucie na poboczu, wśród ciemności, a tu jakiś psychopata piłą mechaniczną ją atakuje…   w bardziej „optymistycznej” wersji widziała siebie pchającą swoje auto do najbliższej stacji benzynowej … tylko, kurna, gdzie ona jest?… jechała więc Frytka dalej,  błagając w duchu, o stację z paliwem… niechby ono było nawet po 10 zł za litr… ale NIECH  BĘDZIE!!… i, albo prośby Frytki wysłuchane na górze zostały, albo po prostu stacja w tym miejscu była od zawsze … podjechała Frytka pod dystrybutor, wysiadła i rozgląda się… no kurna sama jest… na parkingu niedaleko jakiś TIR zaparkowany ale… czy ktoś wie, kto w środku siedzi?… a może to właśnie ten od piły mechanicznej?… a więc stoi Frytka i czeka na obsługę, która się uparła i przyjść nie chce…. się po chwili Frytka zorientowała, że jednak sama będzie musiała zatankować ale wszak to dla niej nie pierwszyzna… no to do dzieła… podeszła Frytka do klapki od korka, przycisnęła w odpowiednim miejscu i … nic… nie otwiera się… a zawsze się otwierała…   próbuje i próbuje a skutek wciąż ten sam… klapka zamknięta… a skoro klapka zamknięta to wlew do baku niedostępny…. jak wlew do baku niedostępny to paliwa Frytka nie naleje… jak paliwa Fryta nie naleje to … nie pojedzie dalej… na takie dictum nowe siły we Frytkę wstąpiły i z większym zapałem do „otwierania” klapki się zabrała , co nie zmieniło faktu, ze klapka wciąż zamknięta… nie pomagało naciskanie, głaskanie, podważanie, proszenie i … rzucenie paroma (he he he) niecenzuralnymi słowami … w ferworze walki z przedmiotem martwym nie zauważyła Frytka, że na stacje podjechała jakaś osobówka… dopiero jak usłyszała głos: „może w czymś pomóc?”  to podskoczyła do góry… i w jednej sekundzie , oczami wyobraźni, której jak wiadomo posiada Frytka w nadmiarze, już widziała swoje rozczłonkowane ciało walające się po lesie…    no ale mus było się opanować, co też Frytka uczyniła… spojrzała na mężczyznę, co by realnie zagrożenie ocenić … przed nią stał szczupły, dość wysoki mężczyzna w okularach… i tu odetchnęła Frytka z ulgą, nie miał piły w ręce … ani innych niebezpiecznych narzędzi też…   „może pomóc?’ – zapytał ponownie… Frytka uśmiechnęła się niepewnie i powiedziała:”no… bo… otworzyć się nie chce… a zawsze się otwierało no”… w oczach nieznajomego dało się, pomimo lekkiej ciemności, zauważyć jakieś błyski… rozbawienia czy cuś… i coś jeszcze. ale w tym momencie nie potrafiła Frytka określić co.. mężczyzna popróbował na spokojnie klapkę od baku otworzyć ale jemu też nie poszło… „he he he” – pomyślała Frytka.. (oczywiście bez złośliwości pomyślała…) … a mężczyzna niby coś tak grzebał, niby coś próbował ale co jakiś czas zerkał na Frytkę… tak jakoś dziwnie zerkał… wyglądało jakby usiłował sobie coś skojarzyć… Frytka znów się z lekka zaniepokoiła bo może i nie wyglądał groźnie,właściwie to nawet sympatycznie wyglądał tylko… czemu się tak przypatruje?… w pewnej chwili mężczyzna zapytał: „a pani zamknęła samochód, na kluczyk?   „… no tak – odpowiedziała Frytka (bo ma jakiś taki odruch bezwarunkowy, że jak wysiada z auta, to je od razu zamyka..) „a no to jesteśmy w domu” – na obliczu nieznajomego widać było wyraźną ulgę… „niech pani otworzy” – poprosił, cały czas przypatrując się Frytce… zrobiła co mówił i … TADAM!!! … klapka tym razem dała się otworzyć… okazało się, że niektóre auta (w tym to Frytki…) mają taką blokadę, że jak zamek w drzwiach zamknięty to do baku też się dostać nie można…  Frytka z wielkiej radości nieomal rzuciłaby się panu na szyję gdyby nie powstrzymał jej jego wzrok… skupiony ale lekko rozbawiony… w końcu mężczyzna powiedział: „mogę panią o coś zapytać?..” ….”oho – pomyślała Frytka z zadowoleniem – zaczyna się, mój seksapil daje znać o sobie”… a z lekką rezerwą powiedziała: „proszę…” … „czy pani (tu nastąpiło lekkie zawahanie…) jest Frytką?”… no wszystkiego by się Frytka spodziewała ale nie czegoś takiego… że na zapyziałej stacji benzynowej, w środku lasu, w środku nocy (no prawie… ) usłyszy coś takiego… zdziwienie malujące się na jej twarzy musiało zrobić piorunujące wrażenie na nieznajomym bo wybuchnął śmiechem…  tego już było za wiele, prawie, że się Frytka na to oburzyła… prawie, bo jednak zaskoczenie jakie ją owładnęło, nie pozwoliło jej do końca odzyskać mowy … „czy Ty jesteś Frytka?”- powtórzył on… „bo ja jestem …. Desper”… tego co się działo później nie sposób opisać jednym zadaniem… od totalnego zaskoczenia, przez rozbawienie, po radość… nieśmiałe powitanie, uścisk ręki, jakiś cmok w policzek… no masakra po prostu…. ale bardzo przyjemna masakra… kiedy już się Frytka otrząsnęła z pierwszego szoku, stwierdziła że skoro się tak niespodziewanie spotkali ( i to przed planowaną „randką’..) to powinni to wykorzystać…. na rozmowę oczywiście, żeby nie było… i tak zrobili,… Desper, jako dżentelmen, zatankował auto Frytki ( a w tym czasie Frytka zdążyła zrobić ogólny ogląd i stwierdziła, że On  jest ok…) po czym usiedli w maleńkiej knajpce przy stacji i pogadali… jak dobrzy znajomi bo przecież w jakiś sposób się znali…. no może Desper więcej wiedział o Frytce niż ona o nim ale … było naprawdę sympatycznie ale szczegóły zachowa Frytka dla siebie…  zanim się obejrzeli minęła godzinka i trzeba było jechać dalej… jako, że jechali w przeciwne strony to, choć szkoda, trzeba się było pożegnać… wsiedli do swoich samochodów i … pojechali…   jedzie sobie Frytka, i myśli o tym niepodziewanym spotkaniu, i myśli…. i widzi, że nic nie widzi… znaczy się drogi nie widzi bo….. była tak zakręcona, Frytka znaczy się nie droga, że …. świateł nie zapaliła, ha ha ha….. ale jedno już Frytka wiedziała…. że planowana randka będzie wyjątkowa….

i niech ktoś teraz powie Frytce, że przypadek nie odgrywa żadnej roli w naszym życiu …