Pan Oprawca….

biuro, w którym pracuje Frytka, tworzy dokumenty, które potem oprawiane są jako tomy w formie książek…  czynu tego chwalebnego (znaczy się, oprawienia dokumentów…)  dokonuje Pan Oprawca… normalnie to takiego człowieka nazywa się introligator ale nie tu …  oprawia tomy?  oprawia… czyli, że jest oprawcą… Pan Oprawca jest osobą specyficzną z wielu względów…  po pierwsze jego wygląd… on zawsze jest wymiętolony… wiąże się to pewnie z tym, że wraz ze swoją ekipą (w liczbie mężczyzn dwóch, w porywach trzech…) ciągle jest w podroży… od kancelarii do kancelarii… od biura do biura,  gdyż sporo klientów posiada…   ale wróćmy do opisu… ubranie zawsze pomięte i włos jego rozwiany (a włos Pan Oprawca posiada bujny i kręcony..), jednym słowem przystojny ani atrakcyjny to on nie jest, oj nie jest …  ale nie to jest najważniejsze… otóż, Pan Oprawca, jest odmiennej orientacji seksualnej… i zachowuje się przy tym jak typowy przykład geja… jego rozwlekłe ruchy, jego sposób mówienia, nie dają cienia wątpliwości z kim ma się do czynienia…   i to właśnie, za każdym razem gdy przyjeżdża, stwarza szereg mniej lub bardziej zabawnych sytuacji…  jak już Frytka wspominała, w biurze pracuje też dwóch panów: jeden to mąż szefowej, zwany potocznie (o czym oczywiście nikt go nie informuje…)  „Pan Misiu” oraz tzw. człowiek od wszystkiego czyli Pan Złota Rączka (jakkolwiek to zabrzmiało, ha ha ha…)… i obaj to panowie wpadli w oko naszemu Panu Oprawcy…

ale od początku… Pan Oprawca, za każdym razem anonsuje chęć swojego przybycia poprzez rozmowę telefoniczną… większość tych rozmów przeprowadza z Frytką… wierzcie lub nie, ale nawet przez telefon daje się wyczuć w jak głębokim poważaniu Pan Oprawca ma Frytkę, która (nie da się ukryć…) jest kobietą… zawsze zwraca się do niej per „pani sekretarko…” … a ileż w tym jest lekceważenia, ha ha ha…  potem pada pytanie: „czy jest Pan Misiu?”  (przy czym PO, oczywiście nie używa tego pseudonimu…) a „pani sekretarka” kłamie w żywe oczy, że Pana Misia nie ma … bo Pan Misiu, jeśli chodzi o rozmowy i kontakty z Panem Oprawcą, jest zawsze nieuchwytny… następna w kolejności chęci rozmowy jest szefowa ( ale ona też jest w większości przypadków zajęta…) więc Pan Oprawca, przez los okrutny, skazany zostaje jednak na rozmowę z Frytką…  przełamując swoją niechęć PO ustala z nią termin wizyty, nie zapominając jednak zapytać: „a czy będzie Pan Złota Rączka?… czy nas wpuści?…”   (Frytka doskonale wie, że PZR gdyby tylko mógł, to uciekłby w całkiem przeciwnym kierunku …. ale nie może…) więc Frytka, z dziką satysfakcją (bo złośliwa jednostka z Frytki czasami jest…),   mówi: oczywiście, że tak… po czym informuje Pana Złotą Rączkę o wizycie Pana Oprawcy, wywołując, na twarzy tego pierwszego, spazm rozpaczy i przerażenia… bo…

PO, widząc PZR, reaguje zawsze tak samo… tzn. na jego oblicze wypływa szeroki uśmiech, oczy zaczynają błyszczeć, dłoń wędruje do góry (w geście przypominającym pozdrowienie angielskiej królowej…)  a z ust wydobywają się słowa (wypowiedziane tak słodkim tonem, że…. aż się na….., no wiecie na co zbiera….): „witam Pana Złotą Rączkę… jakże się cieszę, że pana widzę Kochany Panie Złota Raczka…” i rzuca się Pan Oprawca do przodu, i tylko przytomność umysłu PZR i uskoczenie w porę, chroni go przez zniknięciem w uścisku PO… po czym PO robi wszystko aby jak najdłużej pobyć z PZR… przekonuje go (słownie, gdyż na nic innego nie ma pozwolenia…) jak bardzo się cieszy, że go widzi, jak bardzo jest mu wdzięczny, że w ogóle jest i takie tam…

następny jest Pan Misiu… po dotarciu do Kancelarii, Pan Oprawca, już od progu, z wyciągniętą dłonią, rzuca się ku Panu Misiowi ale…. stalowy zimny wzrok tego drugiego stopuje PO w połowie drogi… zastyga w pozycji półzgięto-proszącej, ze wzrokiem wbitym w przedmiot swego uwielbiania, ale dalej się nie posuwa… wiecie, Pan Misiu ma ok. 1,90 m wzrostu i jakieś 130 kg wagi, więc lepiej przystopować z rzucaniem się na niego… raz na jakiś czas PO udaje się uścisnąć jednak prawice pana Misia (np przy pożegnaniu, kiedy Panu Misiowi nie udaje się jednak umknąć…)… radość malująca się wtedy na obliczu PO – bezcenna….

będąc tak ostro potraktowanym przez Pana Misia, Pan Oprawca zwraca wreszcie swą uwagę na Frytkę… i tu zaczyna się przemiana…   jego ciało prostuje się, we wzroku pojawia się całkowita obojętność a w głosie słychać totalną wyższość… tak, żeby Frytka zrozumiała, że nie jest godna obcowania (i całe szczęście…) z NIM …  i słyszy Frytka, wypowiedziane tonem nie znoszącym sprzeciwu, słowa: „pani sekretarko, potrzebuje to czy tamto… pani sekretarko, niech pani przygotuje to czy tamto….”… Frytka, hamując wzbierającą w niej chęć odwetu, podaje Panu Oprawcy to czego żąda… ale to nie koniec… kiedyś PO zażyczył sobie skserowania jakiegoś dokumentu… ale nie zostawił Frytki samej z tym zadaniem… być może (albo nawet na pewno, w końcu jest kobietą…) nie ufał jej bo cały czas trzymał się blisko i patrzył jej na ręce… najfajniejsze było to, że za każdym razem, gdy okoliczności zmuszały Frytkę do zbliżenia się do Pana Oprawcy, ten odskakiwał jak oparzony, żeby tylko nie doszło do żadnego kontaktu cielesnego … (matko, Frytka myśleć nawet o tym nie chce…)…   jakby samo dotknięcie kobiety (no bo to chyba nie o samą Frytkę chodzi raczej?…)… działało na niego jak woda święcona na diabła (choć jak teraz Frytka o tym myśli, to on naprawdę jest do diabła podobny, rogi mu wsadzić pomiędzy te zmierzwione kudły i gotowe…)  … szefowa, która była świadkiem całej sceny, do tej pory wspomina to z rozbawieniem ….

aha, Zszywka (współpracownica Frytki…) na uwagę Pana Oprawcy widocznie nie zasługuje bo… omija on ją wzrokiem i ignoruje za każdym razem…. no chyba, że Frytki nie ma to wtedy, ewentualnie, aczkolwiek z wielką niechęcią….

takich oto atrakcji dostarcza szanowny Pan Oprawca… jego zachowanie (tak zmienne w zależności od tego, z kim rozmawia…) jeszcze na długi czas po jego wyjeździe, stanowi przedmiot opowieści, nieodmiennie wywołujący uśmiech (na twarzach kobiet…) i niesmaku (na twarzach panów…)…. jednak, cokolwiek by nie mówić o Panu Oprawcy, jest on dobrym fachowcem… w związku z tym, jeszcze nie raz nawiedzi biuro budząc, jak zawsze, skrajne emocje …