wspomnień czar czyli białe święta, prima aprilis i …. rocznica…

w tym roku, jak zapewne wszyscy zauważyli (no chyba, że ktoś mocno świętował to mógł przegapić….) pogoda zrobiła polskiemu społeczeństwu niezły żarcik…  Frytce oczywiście też… w niedzielny poranek, poza białym (albo raczej szarym, ale nie czepiajmy się szczegółów…) dziadostwem zalegającym na trawnikach i poboczach, było całkiem nieźle… suche i czarne ulice, na chodnikach spokojnie dało się przejść… temperatura na zewnątrz oscylowała w granicach +- 1, wierzyła Frytka, że w końcu nadejdzie wiosna… szaleństwo zaczęło tuż po świątecznym śniadaniu (czyli u Frytki coś tak koło 10 rano…) … za oknem pojawiły się pierwsze, tańczące na wietrze, śnieżynki … i nie myśli tu Frytka o pomocniczkach Mikołaja  w kusych czerwonych spódniczkach, bo to nie te święta … (chociaż parząc na okoliczności pogodowe śmiało można było nucić „Last Christmas”…) …  nie, to były „cudowne” i „dawno nie widziane” lecące sobie z nieba płatki śniegu… z każdą minutą za oknem robiło się coraz bardziej biało…. i biało… i biało… a po godzinie świata nie było widać spod grubej warstwy cholernego poetyckiego „białego puchu”…  i tak se to już zostało do końca świąt (a nawet o jeden dzień dłużej, bo wciąż trwa …)….   w związku z powyższym (i z racji tego, że nie posiada Frytka na wyposażeniu domowym rakiet śnieżnych…) wszelkie spacery i inne wyprawy poza cztery ściany ciepłego mieszkania zostały zawieszone do odwołania … (czyli do dziś… bo pogoda taka czy inna do pracy wyruszyć trza było…)…. a skoro wyjścia zostały odwołane to co można było robić?… ano zalec na kanapie, przed telewizorem, z pilotem w jednej ręce i podręcznym świątecznym zestawem żywieniowym w zasięgu ręki drugiej … co też Frytka uczyniła …i już teraz rozumie czemu tak często mężczyźni oddają się temu „sportowi”… hmmm…. bardzo to jest wygodne, bardzo… i zdecydowanie milsze niż typowo kobiece sporty domowe czyli: gotowanie, pranie, sprzątanie itp… itd… więc oddała się Frytka temu zajęciu z pełną pasją i poświęceniem (gdyż jeśli Frytka się czemuś lub komuś oddaje to tylko w ten sposób…)… i oddawała się tak przez całe dwa dni, czasami tylko zamieniając telewizor na laptopa, żeby z ukochanym swoim mężczyzną choć parę  chwil na odległość pobyć… niestety, o tym że ten sport ma też wady przekonała się Frytka dziś rano, kiedy to zakładając spódniczkę stwierdziła, że ta jakoś tak lekko opięta się zrobiła… w związku z powyższym, powzięła Frytka postanowienie porzucenia jednak tej dyscypliny sportu… a przynajmniej ograniczenie jej uprawiania… bo zarówno ta, jak i inne spódniczki, bliskie sercu Frytki są i wymieniać ich na nowszy (a tym bardziej większy…) model Frytka nie zamierza….

ale wracając jeszcze do minionego czasu świątecznego… drugiego dnia, świąt, w prima aprilis, obudziła się Frytka z nadzieją, że może pogoda zrobi jakiegoś psikusa i … na ten przykład, za oknem pojawi się piękna zielona, kwitnąca wiosna … albo chociaż pięknie świecące słońce, rozpuszczające zalegające wszędzie zaspy śniegu… podbiegła Frytka radośnie (nie pytajcie dlaczego, ona czasami tak rano ma, potem to często przechodzi…) do okna … odsunęła zasłony i….. doopa…. no, to tyle w temacie wiosny…. ale jedna mała myśl radowała Frytkę tego zimowego (choć wiosennego..) poranka…  to, że w tym dniu miała Frytka swoje własne małe prywatne święto … właśnie upłynął  kolejny rok życia Frytki w sieci … jej blog skończył dwa latka… młode toto ale ma już swoje miejsce w sercu Frytki… i w sercach niektórych z Was chyba też… i dziękuje Wam Frytka, za to, że zaglądacie, komentujecie, wspieracie … że po prostu jesteście…

a tak wyglądał świąteczny świat zza okna… i nadal wygląda …