„są takie dni w tygodniu, gdy nic mi się nie układa…..”

to był właśnie jeden z takich dni … na „dobry” początek, słynny budzik biologiczny Frytki, który do tej pory regularnie motywował ją do wstawania, z nadejściem wiosny (jasne, he he he, wiosna, ale o tym dalej…) się jakoś popsuł … to znaczy, i owszem, z wielkim bólem budzi się Frytka w okolicach 6-tej rano ale… ochoty na wstawanie to już nie ma wcale… najchętniej to by się odwróciła swoim „atrakcyjnym” tyłem do całego świata i zapadła w dalszy sen … ale się nie da, bo obowiązki wzywają (a obowiązków to już Frytka nie umie zlekceważyć, taka skaza na charakterze…) … a skoro się nie da, to trza wstać… a skoro się nie chce to…  lepiej Frytce rano w drogę nie wchodzić… ok, jakoś wstała… wściekła, z wymalowanym na twarzy jasnym przesłaniem:  „niech się nikt do mnie lepiej nie odzywa…”, podreptała do łazienki, licząc że prysznic jakoś postawi ją na nogi … po rzuceniu okiem w lustro, odzyskała Frytka przytomność szybciej niż się spodziewała… a jej wściekłość zaczęła rosnąć z siłą wodospadu… ponieważ twarz Frytki wyglądała jak warzywo: gatunek -pomidor, rodzaj – malinowy… albo buraczek czerwony, i to jeszcze podgryziony przez kreta … otóż, na twarzy Frytki, parę dni temu, pojawiło się jakieś cholerstwo typu liszaj… skora jest czerwona, nierówna, jakby z bliznami i na dodatek się łuszczy… maść przepisana przez dermatologa szybkością swego działania powala wprost na kolana… w związku z powyższym są dni, kiedy twarz wygląda lepiej,  ale są też takie jak dziś , że lepiej nie mówić… żeby wyjść do ludzi to musiała Frytka podjąć działania kryjąco – maskujące (co łatwe nie jest…)… kiedy wreszcie stwierdziła, że jest w miarę ok (to znaczy, jeśli nikt nie będzie patrzył w twarz Frytki z odległości 50 cm to może nic nie zauważy…)  wyruszyła w „wiosenny” świat… szlag by trafił taką wiosnę… ponuro i szaro, temperatura w granicach zera stopni i…. oczywiście skrobanie szyb w aucie… już się Frytka zdążyła za tym stęsknić oczywiście …   przechodząca sąsiadka była w nie mniejszym szoku, widząc Frytkę ze skrobaczką, wykonującą swoisty taniec wokół auta… „to szyby trzeba było dziś skrobać?”… – zapytała z niedowierzaniem…. „nie, kuźwa…” – pomyślała Frytka – „ot, po prostu mi się nudziło i tak sobie skrobię, dla zabicia czasu….”… nic nie mówiąc, co by sąsiadki do sobie nie zrażać (nigdy nie wiadomo jakie znajomości się mogą w życiu przydać…), z rezygnacją pokiwała tylko Frytka głową…  po oczyszczeniu szyb, wsiadła Frytka do swojego samochodziku i ruszyła z kopyta (albo z gazu czy jakoś tak…) bo złość jej w duszy cały czas grała…. za daleko nie ujechała, sznur samochodów skutecznie, dopiero co rozpoczęty rajd,  zakończył… w pierwszej chwili pomyślała Frytka, że jakiś wypadek na skrzyżowaniu się wydarzył, ale podjeżdżając ( w przysłowiowym żółwim tempie…) zobaczyła, co było przyczyna korką… otóż, w nocy, panowie drogowcy, podjęli działania zmierzające ( a przynajmniej ma Frytka taką nadzieję…) do załatania dziur w ulicach (których po zimie oczywiście namnożyło się jak królików…)… póki co, działania te, polegają głownie na tym, że wycięto spore fragmenty nawierzchni (robiąc tych dziur jeszcze więcej i o większych rozmiarach…), przez co skrzyżowanie (bo to na środku skrzyżowania zrobiono…) wygląda jak szachownica, z wyrastającymi znienacka (jak muchomory po deszczu….) pachołkami… to, co się na tym (i na kolejnym jak się później okazało…) skrzyżowaniu działo to sodomia i gomoria… godzina ósma rano, szczyt komunikacyjny a kierowcy (niczym Kubica lub inny Hołowczyc…) swoisty slalom wyczyniali … jeden drugiemu drogę zajeżdżał (bo przecież każdemu się spieszy…) i trzeba było mieć oczy dookoła głowy, żeby do jakiejś stłuczki nie doszło…albo żeby koła w takiej dziurze nie zostawić…  jedna zmiana świateł to za mało, żeby skrzyżowanie opuścić… pachołki poprzewracane, porozjeżdżane… prawdziwy motocross w środku miasta …  dojechała wreszcie Frytka do pracy (mijając po drodze jeszcze parę takich torów przeszkód…) bez strat własnych (co troszeczkę poprawiło jej humor…) … całe szczęście, że zajęć mało zaplanowanych… i żeby stan rzeczy taki utrzymać (i żeby nikt jej głowy niepotrzebnymi duperelami nie zawracał…), doświadczenie w markowaniu pracy posiadając wieloletnie, rozłożyła Frytka wkoło siebie papiery różne (zajętość ogromną oznaczające…) i wyłączywszy się z życia ogólnego, starała równowagę umysłową zachować…. i spokój odzyskać…  ale się nie udało … no cóż….