z pustego Salomon nie naleje, a Narowisty….

zarzęziło, zarzęziło i zgasło… wyłączyła Frytka stacyjkę, po czym spróbowała jeszcze raz… efekt był ten sam, „rzężenie” zgasło, a Narowisty nie odpalił… musi akumulator – mądrze wymyśliła Frytka… fakt, że posiadała własne kable a obok stało mnóstwo samochodów, nie wniosł nic nowego w całą sytuację, gdyż do żadnego, kryjącego się pod maskami aut akumulatora, i tak nie miała Frytka dostępu… zrobiła więc to, co mądre kobiety robią… wykonała telefon do przyjaciółki swej, Tabalugi, z prośbą o wypożyczenie na chwilę auta z mężem (albo odwrotnie)… po paru minutach Narowisty podłączony już był do zgrabnej Octavii (albo Fabii, mniejsza z tym)…. procedura startu została rozpoczęta z wielką nadzieją, która to nadzieja (mimo, że podobno umiera ostatnia…) zgasła razem z rzężeniem Narowistego… „to nie akumulator, to raczej rozrusznik” – zawyrokował małżonek Tabalugi, po czym zaproponował odholowanie Narowistego do warsztatu Pana Mechanika, zapominając, że to niedziela… kiedy to już zostało ustalone, nastąpiło pożegnanie i Frytka została sama z nieruchomym Narowistym… dnia bieżącego (znaczy dziś…) zadzwoniła Frytka do Pana Mechanika, opisując mu objawy i rzężenie wydobywające się spod maski auta swego… PM, jakby nie było fachowiec, rzekł stanowczo: „to nie rozrusznik”.. na dociekliwe pytanie Frytki: a co?… odpowiedział wyczerpująco:”różne rzeczy, może paliwo, może coś innego…”… to Frytce wystarczyło… przecież też jest już prawie fachowcem, jeśli chodzi o Narowistego… w jej głowie, na dźwięk słowa „paliwo”, zapaliła się lampka (o kolorze dziwnie zbieżnym z kolorem kontrolki ostrzegającej o włączonej rezerwie…)…  po raz drugi Frytka zrobiła to, co robi mądra kobieta, czyli wykonała kolejny telefon, tym razem do Kolegi Złotej Rączki, który przyjechał z odpowiednim baniaczkiem, zawierający odpowiednią zawartość w postaci płynu… po wlaniu rzeczonego płynu do baku Narowistego i po podłączeniu (na wszelki wypadek…) kabli, nastąpiła wiekopomna chwila…  Frytka przekręciła kluczyk w stacyjce i po paru sekundach rzężenia, Narowisty zagadał do niej swoim zwykłym, aczkolwiek niepowtarzalnym, dźwiękiem silnika… jakżeż piękny był to dźwięk…