poranek zombie….

biologiczny budzik Frytki, nad wyraz sumienny i punktualny, także i dziś nie zawiódł… obudził Frytkę ciut świt ok. 6-tej …  lecz tym razem trafił na zdecydowany opór onej, znaczy Frytki… postanowiła nie dać się i mocniej zacisnęła powieki, jednocześnie usiłując wmówić budzikowi, że jeszcze nie czas… na chwilę się to udało, gdyż budzik zaskoczony taka postawą przez moment się zawiesił… jednakże po ok. pół godzinie odzyskał sprawność… ale, jak zapewne wiele osób wie,  obudzić się to jedno, a wstać to drugie…  pomimo zastosowania metody Desperado i to wykonywanej pod czujnym okiem (a właściwie głosem gdyż instrukcje wydawane były telefonicznie…) mistrza, efekt tegoż okazał się marny, aczkolwiek w tych warunkach i tak zadowalający… oczy miała Frytka otwarte  (lecz czy coś widziała?.. to sprawa dyskusyjna..), odmówiła jednak rączego wyskoczenia z łóżka… wygramoliła się, i w dużej mierze po omacku gdyż rozkład mieszkania (oraz walającego się w przedpokoju obuwia..) zna na pamięć, powędrowała ku łazience… po dokonaniu tego, czego dokonuje o poranku, udała się (wciąż na pamięć…) w kierunku pokoju Młodego… i chociaż prawie zawsze budziła go słowami znanej piosenki:  (ale zwykle bez stepowania, w końcu na dole też mieszkają ludzie..), to dziś wyszło jej coś w rodzaju burknięcia, sugerującego, że … ranek, choć wcale nie jest Good, to jednak nastał…. na to „radosne” powitanie Młody tylko mocniej naciągnął kołdrę na głowę… Frytka, westchnąwszy, nie dała za wygraną i siłą perswazji słownej, zmusiła Młodego, żeby na nią spojrzał…  to był błąd, gdyż wzrok ten mówił wszystko, ale nie „dzień dobry mamusiu kochana, jak miło Cię widzieć w ten cudowny i rześki poranek…”…   ciężki jest żywot matki – pomyślała Frytka, i wycofała na z góry upatrzone pozycji, czyli po prostu wyszła… w przedpokoju usłyszała skrzyp otwieranych kolejnych drzwi… dochodził ze strony pokoju Młodej… Frytka zamarła w bezruchu i czekała na rozwój wydarzeń… z otchłani drzwiowej wyłoniła się Młoda… z zamkniętym oczami, z włosami w nieładzie oraz z wyciągniętymi rękoma, idąc na macanego po ścianach, całkowicie ignorując Frytkę (że jej nie widziała, to zrozumiałe bo oczy miała zamknięte, ale na całe szczęście, nie poczuła też jej zapachu… nie wiadomo co by się mogło stać…),  udała się w sobie tylko wiadomym kierunku czyli do łazienki…

tak się właśnie dzieje, kiedy kończą się dwa tygodnie ferii….