jak się kobieta uprze, to nie ma zmiłuj…

pamiętacie zapewne, jak to Frytka pokój swój przerabiała „na wzór i podobieństwo…”, znaczy według gustu swojego… zaczęło się od malowania i zakupu sławetnej meblościanki, dokupienia pasującego dywanu, zakupu komody i jeszcze paru innych dodatków… w miarę upływu czasu, Frytka dokonywała kolejnych zmian i ulepszeń… jedną z nich było kolorystyczne dostosowanie stolika i taboretów, gdyż i ponieważ gryzły się Frytce z pozostałymi meblami, i głęboko raniły jej wewnętrzny zmysł estetyki… a jak coś rani, to trzeba to uleczyć, czyli ni mniej, ni więcej, tylko przemalować z czarnego na beże z brązem… wiadomo, że u Frytki droga od pomysłu, do wykonania nie jest długa więc… jeden telefon do Przyjaciela, i wiadomo co trzeba robić… po pierwsze wybrać odpowiednie kolory farby, po drugie zeszlifować z mebli starą a potem to już tylko pomalować i włala… z wyborem i zakupem farby poradziła sobie Frytka ekspresowo, nawet bez pomocy pracowników marketu, który „tak to robi…”… teraz czas na szlifowanie… na początek zabrała się za to Frytka ręcznie… w sensie wzięła papier ścierny o odpowiedniej ziarnistości i dawaj szlifować… po jakiś 40 min, zakurzonej podłodze (bo oczywiście w pokoju się za to Frytka wzięła…) i oszlifowaniu dwóch stron JEDNEJ  nogi stołowej musiała (choć absolutnie nie chciała…) się Frytka przyznać samej sobie, że to jednak nie jest takie proste… cóż było robić… schowała Frytka dumę do kieszeni, wykonała kolejny telefon do Przyjaciela, i dowiedziała się co należy zrobić…. otóż należy zakupić nakładkę na wiertarkę, taka okrągłą, co to się do niej tarczki z papieru ściernego na rzepy przylepia… potem to już tylko wiertarkę do prądu, i „poszły konie po betonie…” albo szlifierka po meblach…. jako, że pora późna już była i market, ku rozpaczy Frytki (która wiadomo, już i natentychmiast…) już był zamknięty, zakup należało odłożyć do dnia następnego… godzina 8.00 stanęła Frytka przed drzwiami marketu, które rozsunęły się przed nią, zapraszając do wnętrza…  Frytka swoim zwyczajem, który polega na  złapaniu pierwszego lepszego sprzedawcy, postawieniu mu żądań i oczekiwaniu na ich natychmiastową realizację, złapała boguduchawinnego młodego człowieka, poinformowała go czego potrzebuje i z miną „ruszże się człowieku, bo mi mleko na gazie kipi!!!” oczekiwała na efekt… do tej pory taka taktyka naprawdę działała… bo Frytka potrafi być upierdliwa oraz niecierpliwa i sprzedawcy szybko załatwiali jej zamówienia (nawet jeśli nie byli z tego akurat działu…), żeby się jej jak najszybciej pozbyć… ale tym razem trafił się Frytce jakiś kompletny ignorant… niby wysłuchał Frytki z miną znawcy, niby wyruszył z kopyta między regały, niby wyglądał na takiego, co to wie o czym Frytka myśli, ale… po kilku nieudanych próbach wciśnięcia Frytce tego, czego ona absolutnie nie chciała, w oczach pana narastać zaczęła panika… najwyraźniej znał już trochę życie i wiedział, że z kobietą zadzierać nie należy… w akcie desperacji poprosił o pomoc przechodzącego obok kolegę… jak Frytka usłyszała nieudolne próby wytłumaczenia, czego to ona potrzebuje, wzięła sprawy w swoje ręce i jeszcze raz wyłuszczyła żądania …  w tej chwili panowie już razem zaczęli miotać się między alejkami z towarem, szukając czegoś, co by Frytkę przynajmniej usatysfakcjonowało (nie mówiąc o całkowitym zadowoleniu…) … nie udało im się, gdyż na każdą próbę wciśnięcia Frytce czegokolwiek, reagowała ona stanowczym „NIE”!!!… po kilku kolejnych nieudanych próbach i dochodzących do uszu Frytki słowach: „to chyba powinno być w 21 alejce”… „no co ty, raczej w 19…”, panowie wychodząc z założenia, że „do trzech razy sztuka…” zawołali trzeciego kolegę, który to, po wysłuchaniu listy żądań Frytki (ograniczającej się przecież do 2 rzeczy), powiedział: „a nie, nie mamy takiej nakładki…”… ten market „tak to właśnie robi…”…

jeśli ktoś myśli, że to powstrzymało Frytkę od zaplanowanych działań, to jest oczywiście w mylnym błędzie… okazało się, że potrzebny Frytce sprzęt jest w posiadaniu kolegi, który to kolega sprzęt ów udostępnił, i w ten oto sposób, stół, taborety i z rozpędu, wiszące półki, zostały zeszlifowane i pomalowane… i wewnętrzny zmysł estetyki Frytki został uspokojony… to, że po całej tej pracy, Frytka rękoma nie mogła  ruszyć przez kolejne 2 tygodnie, w związku z czym na innych spadły niektóre obowiązki domowe, to już inna rzecz… próbowała Frytka patent z bolącymi rękoma przeciągnąć na dłuższy czas, ale Młode, które wyssały inteligencję wraz z mlekiem matki (oraz z silami witalnymi na ów czas..), nie dały się nabrać…

PS. na specjalne życzenia Polly ….