na gigancie …..

słowo się rzekło, kobyłka u .. eee, autobus na przystanku … znaczy, tak prosto nie było, bo na przystanku, póki co, o godzinie 7.05 była tylko Frytka… autobusu ani widu, ani słychu (choć to miało się niedługo zmienić…).. z  15-to minutowym opóźnieniem (uzyskanym na odległości 45 km, co nie wróżyło dobrze dalszej części podróży..),  ze zgrzytem i hałasem, wjechał, wyjęty jakby żywcem z czasów PRL, autobus … ( tu przypomnieć należy, że Frytka wybierała się do Rzeszowa czyli w drogę liczącą ok. 260 km, zaplanowaną, wedle rozkładu, na 6 godzin jazdy…) … i chyba tylko temu, że w czasach słusznie minionych ludzie bardziej przykładali się do roboty i rzeczy wtedy zrobione miały większą wytrzymałość niż teraz, zawdzięcza Frytka fakt, że w ogóle dojechała na miejsce, pomimo tego, że kierowca (o fryzurze czeskiego piłkarza, co (mylnie niestety..) sugerować by mogło zarówno wiek, jak i możliwość posiadania doświadczenia zawodowego…) robił co mógł, aby podróż przebiegała z atrakcjami typu: zatrzymanie na środku skrzyżowania, na czerwonym świetle (bo nie udało się zahamować na czas…), ruszanie ze zgrzytem (bo nie ten bieg wskoczył…), itp… pomimo tego wszystkiego, oba cuda (techniki i urody czyli autobus i Frytka…) dojechały na miejsce w jednym kawałku (to znaczy, każde w swoim kawałku…), a tam oczekiwała już Tygrys… mogłaby Frytka napisać, że uściskom i powitaniom nie było końca, ale to nie byłoby zgodne z prawdą… i to nie dlatego, że Tygrys się nie cieszyła, ale dlatego, że po 6-cio godzinnej jeździe w rozklekotanym relikcie PRL-u, Frytka marzyła, w pierwszej kolejności o toalecie, w drugiej o kawie… tym bardziej, że to nie był kres podróży, gdyż i ponieważ, obie blogowe koleżanki, zamierzały pojechać dalej… Tygrys, jako kobieta gościnna i obyta w świecie, stanęła na wysokości zadania, wpuszczając Frytkę do służbowej toalety, a potem serwując jej kawę (Frytce i nie w toalecie…)… później wypadki potoczyły się dość szybko, jazda kolejnym autobusem (tym razem współczesnym..) do Soliny… tam szybki meldunek w pokoju, porzucenie (dosłownie.,..) bagażu i spacer na zaporę (patrz zdj…) , połączony z konsumpcją… owa konsumpcja nie wyszła Frytce na dobre, gdyż i ponieważ, wylała na siebie całą szklankę soku pomarańczowego (tak to jest, jak się zbyt ekspresyjnie rozmawia..) … cóż było w tej sytuacji robić?… ano wrócić do pokoju, co też obie uczyniły… na miejscu zrobiły sobie po drinku i wybrały na mały rekonesans… najpierw okazało się, że można pobujać się na huśtawce (patrz selfie z tygrysem..) a potem, że obok jest boisko do siatki, na którym jakaś para usiłuje grać.. dwóm osobom gra idzie tak sobie, ale czterem?… głębokiemu zaangażowaniu Tygrysa (patrz zdj. posiniaczonej ręki…), temu, że Frytka jednak zrezygnowała z grania w szpilkach (patrz zdj. nóg…) oraz (zapewne…) kolejnym drinkom zawdzięczały to, że przegrały tylko 18:7… nie przejmując się tym ani trochę, będąc w wyśmienitych humorach, Tygrys i Frytka, poprzyklejały sobie na czole fragmenty listka koniczyny (patrz zdj…), do tej pory nie wiadomo dlaczego, i poszły „pomedytować” do pokoju… ranek dnia następnego okazał się być ciężki… szczególnie dla Tygrysa, która to, otrzymawszy od Frytki szklankę gorącej herbaty, wyznała jej miłość (Frytce, nie herbacie…) … nieudana próba pocałunku z języczkiem pokazała, że każda jednak woli facetów (i pewnie dlatego, po powrocie do Rzeszowa, Tygrys położyła Frytkę spać z dwoma na raz – patrz. zdj…)… tak czy inaczej, ciężki poranek minął, a żurek staropolski zaserwowany na obiad, całkowicie postawił obie laski na nogi… czas ku temu był najwyższy, bo trzeba było już wracać do Tygrysa i odespać wszystkie solińskie „atrakcje”… ostatni dzień pobytu (a właściwie jego połowa…) upłynęła Tygrysowi na dzierganiu ruskich pierogów (jak przystało na gościnną panią domu – patrz zdj…) a Frytce na opowiadaniu plotek z własnego życia (jak przystało na gościa…)… w końcu nadszedł czas odjazdu… w zamówionej taksówce Frytka tak wychwalała piękno Rzeszowa, że pan taksówkarz, pomimo, że na liczniku było 16.80 zł, policzył Frytce tylko 15 zł, co tylko utwierdziło Frytkę w przekonaniu, że to bardzo gościnne i miasto, i ludzie… podróż powrotna oczywiście nie upłynęła bez atrakcji (choć był inny i autobus, i kierowca..) ale o tym już nie ma co pisać… w każdym razie, wróciła Frytka zmęczona, ale zadowolona i bogatsza w nowe doświadczenia…

 

dzięki Tygrys….

PS.  z tym pocałunkiem to żart oczywiście… był udany…. 🙂